Anderen walsen gewoon over je heen

Anderen walsen gewoon over je heen

Herken je dit? Dat je zonder na te denken al ja hebt gezegd als iemand je vraagt om iets te doen en je al weer een klus op je bord hebt. En dat terwijl het je niet eens lukt om je eigen werk af te maken.

Jij zit weer met de gebakken peren

Achteraf baal je. En dan vooral van jezelf. Dat je niet hebt gezegd dat je al genoeg werk op je bord hebt en dat je er nu geen tijd voor hebt. Dit gebeurt je vaak bij dezelfde collega’s. De manier waarop ze iets vragen, zorgt er bij jou voor dat je ‘in de houding springt’ en je er niet eens over nadenkt om nee te zeggen. Je laat je door die collega’s overvallen en zit achteraf zelf met de gebakken peren. En vaak zit je ook met een rotgevoel dat je er al weer bent ‘ingetrapt’. En natuurlijk met die extra klus. Want hij moet wel worden gedaan en hoe je dat oplost, dat is dan jouw probleem.

Het afvoerputje van je team

Je begint je zelf een beetje het afvoerputje van je team te voelen. Dat jij het toch altijd moet oplossen en dat sommige collega’s altijd alle klussen bij jou over de schutting willen gooien. In een gesprek met een cliënt noemde ik dit het ‘alles is voor Bassie’-gevoel. Daar moest ze hartelijk om lachen want ze zag de clown en de acrobaat direct voor zich. Als je elke dag zo moet werken dan word je daar niet heel blij van. En het contact met je collega’s wordt er ook niet echt leuker van.

Je grenzen bewaken

Vaak denk je dat dit je gewoon ‘overkomt’. Deze week hoorde ik een mooie spreuk: ‘you learn people how to treat you’. Vrij vertaald: als je zelf je grenzen hierin nooit bewaakt, laat je anderen ook over jouw grenzen heen gaan. Je geeft hen als het ware toestemming om over je heen te walsen. Je geeft in deze situatie dus zelf anderen de ruimte om die klus bij je neer te leggen want je hebt als het ware zelf de deur al open gezet. Je kunt wel mopperen op die vervelende collega die altijd alle klussen bij jou over de schutting gooit. Maar als je dit wilt veranderen, dan moet je bij jezelf beginnen. Vaak hebben we niet eens precies door wat we doen. Pas als je dit soort situaties gaat herkennen en ontdekt wat jij zelf doet. Dan heb je de eerste stap naar verandering gezet en heb je de sleutel in handen om het anders te gaan doen.

Neem even adempauze

Val je zelf niet te zwaar. Voel je niet schuldig en maak het jezelf niet te moeilijk. Je kunt al met kleine stappen beginnen. Als iemand aan je vraagt om iets te doen, dan hoef je echt niet altijd meteen ja te zeggen. Je mag er ook even over nadenken. Vind je dit lastig? Haal dan eerst even adem voor je iets zegt. Geef geen uitgebreide uitleg maar zeg dat je er op moment X op terugkomt. Daarmee krijg je zelf even adempauze en tijd om te kijken of je de klus kunt doen. De ander weet dan ook waar hij of zij aan toe is. En weet je nu al dat je een klus niet kunt (of wilt) doen, je kunt ook gewoon nee zeggen. Ik weet dat vooral vrouwen dat heel erg lastig vinden en er dan een heel verhaal bij vertellen. Maar dat is helemaal niet nodig. Als je er een heel verhaal bij vertelt dan ontkracht je als het ware je verhaal. En als je pech hebt, vindt de ander nog ruimte in je verhaal om er voor te zorgen dat je de klus toch gaat doen. Dan heb je het tegenovergestelde bereikt.

Wil jij je grenzen bewaken?

Vind jij het lastig om je grenzen te bewaken en kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Ik help je daar graag bij. Maak een afspraak voor een gratis verkenningsgesprek via 06+83 60 45 14 en ik denk graag met je mee.

 

Met het aanvragen van dit e-book
ga je akkoord met toezending van inspiratiemails

door CoachUnique.