Die irritante bumperklever
Prachtig weer was het vanochtend toen ik naar een afspraak reed. Ineens werd het mistig. De zon scheen laag door de mist dus reden genoeg om een beetje uit te kijken.
Koplampen in mijn achteruitkijkspiegel
Ineens zag ik in mijn achteruitkijkspiegel de koplampen van de grijze VW-bus steeds dichterbij komen. Bij elke rotonde kon ik de koplampen niet eens meer zien. De bus zat elke keer bijna bovenop mijn achterbumper dus te hard remmen vond ik niet zo’n goed idee. Gelukkig ging hij bij de volgende rotonde rechtsaf. Zucht. Die ben ik kwijt dacht ik nog.
Weer een bumperklever
Mijn opluchting duurde maar even. Een grote zwarte Renault zat me ook al snel op de hielen. En ik reed toch echt 81 op de teller dus zeker niet te zacht. Gelukkig voor de bestuurder kwam ons geen auto tegemoet en werd ik ingehaald. De dubbel doorgetrokken streep, het maakte helemaal geen indruk. Even dacht ik dat hij mijn auto niet had gezien (of me van de weg wilde rijden) want hij hoekte zijn auto voor de mijne en ging, geloof het of het niet, daarna gewoon 80 rijden. Ik moest dus zelfs mijn snelheid minderen.
Schiet eens op!
Deze week had ik ook al zo’n bumperklever achter me met ook nog eens van die felle verlichting. ‘Je zou eigenlijk aan de achterkant moeten kunnen knipperen’ was het idee van onze zoon die naast me in de auto zat. Als iemand daarvoor toch eens een oplossing zou kunnen bedenken, dat zou mooi zijn. Want je kunt er zo weinig aan doen als iemand die achter je rijdt het liefst door je heen zou rijden omdat hij of zij vindt dat jij niet opschiet.
Een gevoel van druk
Het geduw achter me, ik laat me er niet (meer) door opjagen. Maar het geeft toch een gevoel van druk. Zien ze wel dat ik rem? Weer een keer extra in de spiegel kijken om te zien wat er achter me gebeurt. En het idee van ‘sneller, sneller, schiet toch op, ga aan de kant’ voelt echt niet fijn.
Al weer bijna van de weg gereden
Ik zie het niet alleen in de auto. Ook op de fiets ben je niet veilig heb ik de laatste tijd gemerkt. Hoe vaak ik de afgelopen twee weken niet met opluchting mijn fiets in de schuur zette nadat ik voor de zoveelste keer bijna van de weg was gereden door een automobilist en zelfs door een scholier (gelukkig rammelde zijn fiets zo hard dat hem op tijd aan hoorde komen), het is niet meer op een hand te tellen. Ik zou er bijna zo’n losse spiegel op mijn fiets voor aanschaffen.
We moeten zo veel
Al dat gehaast, dat komt toch ergens vandaag. We moeten allemaal zo veel. Te weinig collega’s om het werk te doen dus werk je elke dag nog even een extra uurtje over. Om al het werk af te krijgen, zet je er nog even een extra tandje bij want dat doen al je collega’s toch ook? Tijd om even een vrije dag te nemen gun je jezelf niet. Thuis zijn er de klussen waarvan jij vindt dat ze moeten gebeuren want ‘ze worden echt niet door de kabouters gedaan’. Door al het moeten kom je in een cirkel van eten, slapen en werken terecht waar je echt niet blij van wordt.
Je hebt zelf invloed
Maar al die dingen die je doet. Moeten die ook echt en moeten ze nu of kunnen ze nog even wachten? En wie bepaalt dan of dat allemaal moet? Wist je dat je veel meer invloed hebt op al jouw moeten dan je zelf misschien wel denkt? Dat je vaak zelf degene bent die te veel dingen op je to do lijstje zet waardoor je jezelf meer druk oplegt dan nodig is?
Waar kun je wel iets aan veranderen?
‘Ja makkelijk praten. Ik kan op mijn werk echt niet zelf bepalen wat allemaal moet doen’ denk je misschien. Maar er zijn heel veel zaken waar je wel iets aan kunt veranderen. Als je eerlijk bent tegen jezelf. Hoe vaak zeg jij tegen een collega ‘ik doe dat wel even’ waardoor jouw werk blijft liggen? Ga je voor een tien of is een zes (af en toe) ook goed genoeg? Durf je te zeggen: ho stop. Genoeg is genoeg. Deze klus kan ik er niet meer bij hebben? Ligt er wat stof op je kastjes, lukt het niet om elke dag met de stofzuiger door je huis te gaan. En kook je een keer wat minder gezond, hoe erg vind je dat dan?
Laat jij je opjagen?
Net als bij de bumperklever: je kunt er voor kiezen of je je laat opjagen of dat je met een glimlach je schouders ophaalt over al die haast en rustig op jouw tempo verder gaat. En dat geldt ook voor je werk en de klussen thuis. Maak je to do lijstje een stukje korter. Dat scheelt een heleboel druk en zorgt voor minder stress. Als je op die manier goed voor jezelf zorgt houd je ook nog eens veel meer plezier in wat je doet.
Masterclass ‘Stop met al het moeten!’ op woensdagavond 12 oktober
Denk je nu: hier kan ik wel wat hulp bij gebruiken! Meld je dan aan voor de masterclass ‘Stop met al het moeten!’ op woensdagavond 12 oktober bij CoachUnique. In deze masterclass ontdek je hoe je meer invloed kunt hebben op al jouw moeten en je krijgt tips om er voor te zorgen dat al jouw moeten minder je leven beheerst. Aanmelden kan via d.steenbruggen@coachunique.nl. Wacht niet te lang want er is beperkt plek.
Inspiratie in je mailbox
Vind je het leuk om mijn blogs automatisch in je mailbox te ontvangen? Meld je dan hieronder aan voor mijn inspiratiemail.