Duveltje in een doosje

Duveltje in een doosje

Bij het schrijven van een blog gaat het niet altijd zoals ik mij had bedacht. Vaak zit het hem in de inspiratie. Soms te weinig en soms zo veel ideeën dat ik over de woorden struikel.

Kat Bob

Vandaag is het echter anders. De inspiratie is er. Check. Met de ideeën gaat het ook goed. Check. Het is onze kat Bob die roet in het eten gooit. Hoe ik ook probeer, hij zit steeds in de weg. Zet ik mijn toetsenbord naar links dan gaat hij links zitten. Zet ik het toetsenbord wat naar rechts dan zit hij daar. Het liefst loopt hij er over heen zodat er van de tekst helemaal niets overblijft. Hij blijft in de weg zitten en wacht net zo lang tot hij aandacht krijgt. Er is dan maar een keus: even stoppen. De tijd nemen en aandacht geven. En het lukt. Het is ook gewoon gezellig maar soms heeft iets anders prioriteit. Opeens is de lol er af en is het bakje met brokjes in de bijkeuken een stuk interessanter. Ik kan weer door met waar ik mee bezig was. Had ik hem alleen maar genegeerd dan was er van het schrijven van dit blog niets terechtgekomen.

Duveltje in een doosje

Ik moet denken aan vergelijkbare situaties in een coachgesprek. Het komt regelmatig voor dat iemand tijdens een gesprek vertelt over een vervelende situatie in zijn of haar leven. Elke keer komt die situatie weer voorbij. Het liefst zou hij of zij er geen aandacht aan geven maar elke keer komt het weer terug. Vooral op de momenten dat je het niet verwacht. Ik vergelijk dit vaak met een duveltje in het doosje. Hoe hard je het duveltje weer terugduwt, elke keer gaat het dekseltje weer open en schiet het duveltje er weer uit.

Je hebt zelf de regie

De enige manier om er minder last van te hebben, is zelf het doosje heel voorzichtig open te doen. Dat doen we ook tijdens een coachgesprek. We geven het onderwerp waar iemand zo veel last van heeft een beetje aandacht. En als het lukt, proberen we het nog een beetje meer aandacht te geven. Op een bepaald moment wordt het wat makkelijker om het vervelende onderwerp ‘aan te kijken’. Elke keer een stapje verder, totdat het minder zwaar wordt om het onderwerp aan te kijken. Het aangaan van iets dat vervelend is, helpt om er beter mee om te leren gaan. Op het moment dat je zelf het dekseltje open doet, heb je zelf de regie. Je kunt zelf bepalen in hoeverre je het aandacht wilt geven of niet. Je maakt op dat moment de keuze of het dekseltje open mag of niet.

En terugkomend op Bob. Die had bedacht dat het best gezellig was in de buurt van de computer. Hij kwam nog een paar keer langs om wat kopjes te halen. En toen ik daarna in de kamer kwam, lag hij heerlijk uitgeteld voor de warme kachel.

 

 

Met het aanvragen van dit e-book
ga je akkoord met toezending van inspiratiemails

door CoachUnique.