Een lichtje delen

Een lichtje delen

Op TV zag ik pas een uitzending over de Luciaviering. Een feest dat onder andere in Zweden op 13 december wordt gevierd. Van oorsprong een feest ter ere van St. Lucia, de ‘koningin van het licht’ ten teken van het begin van de kersttijd.

Licht is er om te delen

Een in het wit geklede Lucia met een kroon van kaarsen op haar hoofd ging samen met kinderen die waren verkleed als bruidjes en peperkoekmannetjes rond. Ze gingen op bezoek bij ouderen en ook op scholen kwam Lucia langs. Overal zag je processies en kwamen mensen samen om te luisteren naar gezang. Sommige mensen kregen zelfs tranen in hun ogen van de prachtige liederen. Ik was ontroerd toen ik de beelden zag. Vooral de eenvoud van deze traditie raakte mij. Geen glitter en flitsende versieringen. Bij elkaar zijn, samen eten en drinken. De brandende kaarsen en overal lichtjes met de achterliggende gedachte dat licht er is om te delen.

Geen smartphones of wifi

Ineens moest ik denken aan al weer een aantal jaren geleden toen we met Kerst in Zweden zijn geweest. We hadden een schattig huis gehuurd veraf van de bewoonde wereld. De eigenaar had in de hal een kerstboom neergezet met allemaal houten en rieten versieringen. Heel eenvoudig en toch heel sfeervol. Het was een heerlijke plek en we hadden het heel gezellig en familieleden kwamen een paar dagen over om samen Kerst te vieren. Er lag een dik pak sneeuw, ’s ochtends werd het pas laat licht en al vroeg in de middag was het ineens weer donker. We moesten de buitenlamp aanlaten om ons huis terug te kunnen vinden in het donker. De open haard ging al vroeg in de middag aan, we kookten samen in de grote woonkeuken en er werd veel gepraat en gelachen. We hadden toen nog geen smartphones en van tablets en wifi hadden we toen nog nooit gehoord. In plaats daarvan speelden we bordspellen.

Kaarsentrapjes

Overdag maakten we uitstapjes en overal waar we langsreden zagen we huizen die waren versierd en achter elk raam stond een soort plastic trapje met nepkaarsen. We vonden ze een beetje ouderwets. Die trapjes hadden we thuis ook jaren gehad maar ze waren inmiddels achterin de doos met de kerstspullen gestopt omdat we ze niet meer vonden passen in ons huis.

Samenzijn met elkaar

Na deze uitzending begreep ik iets meer van de traditie, de lampjes en de kaarsentrapjes voor de ramen. Het gaat niet om prachtig opgetuigde bomen met ballen die passen bij de trend of gigantische verlichte rendieren in de tuin. Het belangrijkste is het samenzijn met elkaar. Zelfs de eenvoudigste kaarsjes en lichtjes geven sfeer en zijn voldoende als je samen bent met de mensen die je lief hebt en samen de warmte van de lichtjes deelt. Laten we in deze tijd voor Kerst eens wat vaker een lichtje met elkaar delen.

theelichten

Met het aanvragen van dit e-book
ga je akkoord met toezending van inspiratiemails

door CoachUnique.