Een zesje is goed genoeg!
‘Altijd goed je best doen’ is een zin die ik van huis uit heb meegekregen. Je kunt rustig zeggen dat dit een soort van tegeltjesspreuk is waar ik altijd naar heb geleefd. In mijn familie was hard werken de norm. Als je dit met de paplepel is ingegoten, dan weet je niet anders dan dat het zo hoort.
Vaak kreeg ik te horen dat het echt niet nodig is altijd voor een tien te gaan. Als ik iets doe dan moet het goed zijn. Het zit in mijn aard om mij voor de volle 100% in te zetten en het voelt vreemd om dat niet te doen. Dit voelt voor mij als lanterfanten en er met de pet naar gooien. Gelukkig heb ik door levenservaring wel geleerd mijn norm wat bij te stellen. Een acht is ook goed en als het niet anders kan, dan maar een zeven. Het lukt mij zelfs om even gewoon te knikken en niets te zeggen als iemand nu tegen mij zegt dat een zesje wel goed genoeg is.
Je best doen!
Toen ik deze week mijn zoon hielp bij zijn huiswerk, botsten wij een paar keer door mijn gedram. In de laatste schoolweken moeten nog behoorlijk wat toetsen worden gemaakt en daar moet natuurlijk nog voor worden geleerd. Opdrachten moeten worden ingeleverd en ik vind het moeilijk om er niet boven op te zitten. Ondanks de prima cijfers, kan ik het niet laten om mij er mee te bemoeien. Want ook in de laatste weken moet je nog wel je best doen…
Wil je gelijk of wil je geluk?
Hier moest ik aan denken toen ik mijn nieuwe boekje ‘Wil je gelijk of wil je geluk’ van Mirjam Spitholt op tafel zag liggen. Het is overal bloedheet en de energie ontbreekt om iets te gaan doen. Even lekker lezen. Mirjam Spitholt was spreker tijdens de bijeenkomst die wij afgelopen week hadden georganiseerd. Een prachtig mens met een aansprekend verhaal dat mij en ook veel anderen inspireerde. Over geluk, over ‘Karel’ (onze gedachten, de mopperende Muppets in ons hoofd) en leven in het nu. We maakten een praatje en naderhand schreef Mirjam voorin mijn boek een korte tekst.
Een zesje is goed genoeg
De tekst had ik wel gelezen maar nu pas viel het kwartje: ‘The way we talk to our children becomes their innervoice’ had ze geschreven. De spijker op zijn kop. Want wat ik zelf van huis uit heb meegekregen en heb ‘geleerd’ is toch nog zo in mij aanwezig dat ik dit ook weer doorgeef aan mijn zoon. En het dus niet kan laten om er op te blijven hameren dat je goed je best moet doen. Gelukkig is hij wat minder gevoelig voor deze ‘invloed’. En daar ben ik diep van binnen best een beetje trots op. Want als dat zesje goed genoeg is om toch uiteindelijk nog een voldoende te hebben, dan is het natuurlijk ook goed. Daar kan ik wel wat van leren. Want als je altijd alleen maar je best doet, hard werkt, dan vergeet je jezelf. En ben ik dan echt gelukkiger? Of loop ik mezelf voorbij met de kans dat ik opgebrand raak.
Wat staat er op jouw tegeltje?
Gelukkig kan ik mijn ‘Karel’ steeds beter glimlachend negeren en daar ben ik heel erg blij mee. Ik bedacht mij dat ik het idee van ‘Karel’ en de dingen die je tegen je zelf zegt regelmatig gebruik in coachsessies. Dat wat je van huis uit hebt meegekregen noem ik het ‘tegeltje.’ Aan het begin van een traject vraag ik vaak aan degene die ik coach wat er op zijn of haar tegeltje staat. Ik had het niet eens zo gezien maar eigenlijk is dit hetzelfde als mijn workshop ‘Wat staat er op jouw tegeltje?’ . Ik heb zelfs een mooie afbeelding van een tegeltje en tijdens de workshop kunnen de deelnemers een echt tegeltje beschrijven met de tekst van hun nieuwe tegeltje, het tegeltje waar ze naar willen leven.
Nieuwe workshop
Al lezende door het boek krijg ik een kriebelig gevoel in de buik. Ik wil weer een workshop met het tegeltje organiseren! Direct de agenda erbij en plannen maar. Ik heb er zin in. Kun jij wel wat hulp gebruiken bij jouw ‘tegeltje’? Stuur mij even een WhatsApp of bel 06-83 60 45 14. Binnenkort volgt er een datum voor deze workshop. Bij voldoende aanmeldingen organiseer ik meerdere workshops. Meld je dus alvast aan en wil je met een groepje komen, ik organiseer graag een workshop op een datum die jullie het beste schikt.