Gek maakte ik mijzelf
Lange tijd voelde ik mij veel te verantwoordelijk voor mijn werk en de dingen die thuis moesten gebeuren. Vooral op mijn werk trok ik steeds meer werk naar me toe. Ik pakte het maar op om te voorkomen dat alles fout liep. Mijn lat lag enorm hoog. Als ik het gevoel had dat anderen het lieten liggen, voelde het als mijn verantwoordelijkheid om er voor te zorgen dat het goed kwam. Dit deed ik bijna automatisch alsof ik de enige was die het allemaal moest regelen.
Ik hield de situatie zelf in stand
Gelukkig heb ik door de jaren heen veel bijgeleerd. Met vallen en opstaan kreeg ik meer inzicht en leerde ik hoe ik hier op een andere manier mee om kon gaan zodat ik mijzelf niet meer altijd voorbij liep. Ik ging beter zien wat mijn manier van werken betekende: voor thuis, voor mijn werk, voor werkzaamheden waar je als team verantwoordelijk voor bent en vooral voor mijzelf. Dat was ook echt nodig. Want ik kreeg veel te veel werk op mijn nek. De druk was hoog en dat zorgde er voor dat ik daar behoorlijk in vastliep. Een heel belangrijk inzicht was dat als ik het niet anders zou gaan doen, ik de situatie zelf in stand zou houden. Iedereen leunde op mij. Onze ‘rots in de branding’ werd ik genoemd. En ik was er nog trots op ook. Omdat ik alles toch wel oppakte, voelden anderen zich nog minder verantwoordelijk en konden achterover leunen.
Verantwoordelijk zijn is iets anders dan je verantwoordelijk voelen
Ik moest hierin dus vooral zelf veranderen. En door ervaring en veel lessen in de praktijk wijzer geworden, lukte het mij steeds beter om los te laten. Het klinkt misschien heel logisch maar voor mij was het echt een ontdekking om het verschil te zien tussen verantwoordelijk zijn en verantwoordelijk voelen. Want je verantwoordelijk voelen voor een taak betekent echt nog niet dat je er ook verantwoordelijk voor bent. Door onduidelijke taakomschrijvingen op je werk kan het soms heel verwarrend zijn. Als het de aard van het beestje is om altijd overal voor te willen zorgen dan is het lastig om zaken te laten liggen.
Ik maakte mezelf gek
Als ik er achteraf op terugkijk dan kan ik er wel om lachen hoe gek ik mijzelf soms maakte. Over onbeantwoorde vragen die mijn collega’s lieten liggen. Dat ik een halve vrije dag aan het bellen was met mijn collega om allerlei zaken te regelen die anders misliepen. Dat ik thuis een stapel drukproeven aan het controleren was omdat we anders de deadline niet zouden halen. Of dat ik na een dag de caravan inpakken ’s nachts om twaalf uur nog de vloeren stond te dweilen omdat het huis schoon moest voordat we de volgende dag op vakantie gingen.
Bewuste keuzes
Natuurlijk trek ik nog steeds wel dingen naar me toe die eigenlijk bij een ander horen. Dat ik mensen bel omdat dat sneller gaat dan het aan een ander te vragen. En ook thuis val ik nog wel eens in de valkuil dat ik al weer met de stofzuiger door het huis ga die mijn man een halve dag daarvoor in de kamer had gezet. Dat ik weer naar de supermarkt fiets omdat de melk weer eens op is terwijl ik zelf bijna nooit melk drink. Of met een stapel studieboeken van onze zoon naar de zolder loop omdat ze al dagen in de bijkeuken in de weg liggen. Maar ik maak nu heel bewust keuzes en ik weet nu heel goed wat mijn grenzen zijn. Voor mij is dat pure winst.
Gratis gouden tips voor jou
Herken jij dit en wil je dit veranderen? Download dan hieronder mijn gratis e-book met mijn gouden tips om weer grip te krijgen op je agenda. En kom je er zelf niet uit? Maak dan een afspraak voor een gratis verkenningsgesprek via 06-83 60 45 14 en ik denk graag met je mee.