Gewoon even een telefoontje
Zo maar even iemand bellen die ik al een tijdje niet had gesproken. Dat was voor mij even geleden. Ik betrapte mij daar zelf deze week op. En ik schaamde me een beetje. Ik houd wel contact met vrienden via Whatsapp maar dat voelt toch anders.
Even bijkletsen
Vaak ben ik ‘s avonds blij als ik even niets hoef. Met al het thuis werken en veel online sessies, heb ik soms vierkante ogen en suizende oren. Ook door de waan van de dag komt het er vaak niet van om even met iemand bij te praten. Zomaar. Gewoon om te vragen hoe het gaat. Even bijkletsen, drammen over het weer of over de coronamaatregelen.
Warme reacties
Omdat we door de coronamaatregelen nergens anders komen dan in de supermarkt of bij de bakker, mis ik het persoonlijke contact. Het is gewoon fijn om even te kletsen. En daarom heb ik deze week een paar keer de telefoon gepakt en met vrienden bijgepraat. Ik kreeg warme reacties. En ik merkte dat ik niet de enige ben die behoefte heeft om even bij te praten. We spraken over van alles en nog wat. Het was bijna gezellig. De gezamenlijke kop koffie of thee ontbrak maar dat maakte het contact niet minder waardevol.
Eenzaam achter de voordeur
Mijn goede voornemen is om dit vast te houden en de komende weken wat vaker de telefoon te pakken om iemand die me na staat even te bellen. Want als de coronamaatregelen nog even blijven duren of zelfs nog strenger worden, dan hebben we allemaal nog meer behoefte aan echt contact. Ondanks dat je elkaar niet persoonlijk kunt ontmoeten, kun je er wel voor elkaar zijn. En dat is voor de komende tijd extra belangrijk. Even een collega of een goede vriend bellen om te vragen hoe het gaat. Of een lief kaartje op de bus doen om te laten weten dat je aan een ander denkt. Een klein gebaar doet wonderen.
Voor elkaar zijn
Van het coronavirus zijn we nog lang niet af. Laten we er voor zorgen dat er niet nog een crisis bij komt omdat iedereen zich achter zijn of haar eigen voordeur steeds een beetje eenzamer gaat voelen.