Ruim 24.000 bussen vol met mensen
Touringcarchauffeurs gezocht las ik vanochtend in de krant. Ik moest ik denken aan onze vakanties vroeger. Toen wij klein waren gingen we elk jaar met een bus (tegenwoordig noemen we dat tourincar) op vakantie. Het waren prachtige reizen. Naar Oostenrijk, Groot-Brittannië, Italië, Istrie (in toen nog Joegoslavië). De chauffeur was altijd het baken van de reis. Natuurlijk om ons veilig van a naar b te brengen maar ze waren ook altijd gids, reisleider en vaak in voor een grapje.
Wat hebben we veel gezien
Ik herinner mij de degelijke hotels in Duitsland, de houten chalets met rode bloemen aan de balkons in Oostenrijk, de grote ‘Eisbechers’ op het terras waar we zo van hielden. De warme Kaiserbrötchen bij het ontbijt, heerlijke lunches, de soms waterige bouillon met Backerbsen. Wat hebben we veel gezien en gehoord over de plekken die we bezochten.
Heel diep naar beneden
Het liefste zaten we vooraan in de bus. Want het was ontzettend spannend als we over een weg met haarspeldbochten reden en de voorkant van de bus een stuk over de rand van de weg stak. Je keek dan vaak heel diep als een leeg ravijn naar beneden. Nu kan ik er niet meer naar kijken maar toen vond ik het prachtig.
Oubollige busreizen met oudjes
De buitenwereld keek altijd een beetje vreemd aan tegen de oubollige busreizen met allemaal oudjes. Maar wij vonden het toen vooral gezellig en het scheelde heel veel stress in de auto bij het zoeken naar een route. Als we nu zelf op vakantie zijn denk ik er nog wel eens met weemoed aan terug als we in een drukke stad op zoek zijn naar een parkeerplaats. Of in de rij staan te wachten voor een bekend museum. Wij werden altijd heel luxe voor de deur afgezet (al zagen we dat toen helemaal niet zo) en konden toen gewoon doorlopen bij Schloss Schönbrunn terwijl de andere bezoekers in een lange rij stonden te wachten (zoals we zelf ook merkten toen ik met mijn gezin drie jaar geleden in Wenen was).
Moeten, moeten, moeten
Mijn telefoon geeft een agendamelding. Dus ik stop met dagdromen. Er moet nog een heleboel gebeuren vandaag. Moeten? Ja, er staan nog verschillende dingen op de agenda. Maar dat moeten laat ik even los vandaag. Ik spreek al te vaak mensen die alleen maar alles moeten van zichzelf.
Mooie motivaties
Ik open mijn mail met de motivaties voor de inspiratiegesprekken in de Week van de werkstress komende week. Wat een mooie reacties. Daarover wilde ik vandaag nog iets delen want er zijn vast nog mensen die nog geen reactie hebben ingestuurd.
Meerdere voetbalstadions vol
Ongeveer 1,2 miljoen mensen in Nederland hebben burn-outklachten las ik deze week. Dit moest ik even op me in laten werken. 1,2 miljoen. 1,2 miljoen! Dat zijn echt heel veel mensen. Dat zijn heel wat voetbalstadions vol. Nu heb ik niks met voetbal (dus ook geen idee hoeveel mensen er in een gemiddeld voetbalstadion passen).
Hoeveel bussen zouden dat zijn?
Ik denk terug aan onze busvakanties. Hoeveel bussen zouden dat wel niet zijn? Op de vertrekdag verzamelden altijd alle bussen die vakantiegangers uit het hele land hadden opgehaald op een centrale plek. Daar was altijd koffie en een stuk taart en de vakantie kon beginnen. Zoveel bussen bij elkaar met allemaal mensen die door elkaar liepen met hun koffers. Ik vond het indrukwekkend. En ook een heel gesleep. Want natuurlijk namen we te veel mee en dacht onze buschauffeur dat we stenen hadden ingepakt.
Stel je al die bussen eens voor!
Voor de grap pak ik mijn telefoon. Dit wil ik weten. Dat zijn dus ongeveer 24.000 bussen. Heb je een beeld? Stel je eens voor dat je die 24.000 bussen met al die mensen op een parkeerplaats neer zou zetten. Geen idee hoe groot die parkeerplaats dan moet zijn (reken ik ook niet uit, ik heb wel wat anders te doen). Ik moet er niet aan denken. Ik schrik er toch wel een beetje van. Ik wist natuurlijk dat het probleem zo groot is. Maar dit maakt het plaatje compleet en laat de omvang van het probleem beter zien.
Wie gun jij een gratis gesprek?
Mijn missie is om het aantal mensen dat een burn-out krijgt te verminderen. En daarom opnieuw deze oproep voor het insturen van jouw motivatie voor degene die je een gratis inspiratiegesprek gunt. Ik weet zeker dat deze gesprekken hierbij helpen. Dus heb jij een buurvrouw, vriendin, collega of iemand anders die zichzelf steeds voorbijloopt? Stuur mij dan vandaag nog je motivatie via d.steenbruggen@coachunique.nl waarom je haar (of hem) een gratis inspiratiegesprek gunt.