Sinterklaas 2.0
De tijd rondom Sinterklaas vind ik altijd heel gezellig. Versierde winkelstraten en mooie etalages. Wel al veel in kerstsfeer maar dat mag de pret niet drukken. Buiten wordt het steeds kouder dus ook het weer draagt bij aan mijn Sinterklaasgevoel.
Ik denk terug aan de Sinterklaastijd toen ik zelf klein was. Misschien is het maar een herinnering maar voor mijn gevoel was het altijd heel erg koud rond vijf december. De wind raasde om het huis. ’s Nachts durfde ik eigenlijk niet naar het toilet beneden want zwarte Piet zou maar eens door de gang kunnen lopen. Zelfs ’s avonds door de donkere gang lopen was al een beproeving. Het angstzweet breekt me weer uit als ik er aan denk aan de sinterklaasviering in het speeltuingebouw. Ik mocht naar voren komen en een liedje zingen voor Sinterklaas. ‘Zwarte Piet ging uit fietsen’ is daardoor voor mij niet zomaar een Sinterklaasliedje. Op Sinterklaasavond kwam Sinterklaas soms bij ons langs en kon over iedereen iets vertellen. Wat wist hij veel! Hij was zelfs een keer bij ons zijn ring vergeten. Jaren later vertelde mijn moeder nog vaak hoe wij aan haar hoofd hadden gezeurd dat ze er toch echt voor moest zorgen dat die ring op de juiste plek terug kwam.
Geen geroffel op de deur
In mijn eigen gezin vieren we ook dit jaar weer pakjesavond. Voorgaande jaren samen met oma en opa en mijn zoontje dat vol spanning uitkeek naar de zak met cadeautjes. De schrik als er op de deur en de ramen werd gebonsd, de deur die niet snel genoeg open ging en daarna het blije gezicht als de pakjes werden open gemaakt. Dit jaar vieren we pakjesavond anders dan voorheen. We doen het Sinterklaasspel, pakken surprises uit en lezen gedichten voor. Er is dit jaar vast geen geroffel op de deur. Op Sinterklaasavond gaan we eten bij oma en opa en nemen we iets lekkers mee voor bij de koffie.
Een huis vol geheimzinnigheid
De voorbereidingen zijn al in volle gang. Er heerst een prettige spanning en geheimzinnigheid in huis. Stiekem aan de slag met surprises en gedichtjes. Knippen, plakken, schilderen en er vooral voor zorgen dat er geen ‘bewijsmateriaal’ achterblijft zodat de anderen kunnen zien wat je hebt gemaakt. Er is een soort wedstrijd wie als eerste klaar is met de surprise en het gedicht. Mijn zoon heeft dit jaar ruimschoots gewonnen. De surprise staat al ruim twee weken klaar. Verstopt onder een doek in de garage. Die plek is al weken ‘verboden toegang’. De cadeautjes zijn ingepakt en het gedicht ligt klaar. De verf van mijn surprise is gelukkig droog en het gedicht is net op tijd klaar.
Vol verwachting klopt mijn hart
De spanning van Sinterklaas die pakjes kwam brengen en het bonzen op de ramen. Het had wel wat. Het is nu anders en best wel even wennen maar ik geniet van mijn kind dat zo vol overgave aan het werk is geweest met zijn surprises. Zijn trotse gezicht toen ik stiekem toch even het eindresultaat mocht zien. Toch geldt voor hem nog steeds: “vol verwachting klopt mijn hart” want hij kan bijna niet afwachten tot het Sinterklaasfeest op school wordt gevierd en het echt Sinterklaasavond is. Elke levensfase heeft zo zijn eigen charme en het is goed zo. Mijn zoon zou het Sinterklaas 2.0 noemen.
