Veranderen vraagt veel moed
In de gesprekken die ik voer merk ik vaak dat mensen het moeilijk vinden om stappen te zetten. Vooral als het om henzelf gaat. Meestal kunnen ze in hun werk heel goed keuzes maken maar als je voor jezelf moet kiezen, dan is het even andere koek.
Ik zie de worsteling tegenover mij. “Ja, jij hebt makkelijk praten. Jij zit niet met mijn probleem” krijg ik wel eens terug. Of ik zie het aan de reactie. Ik voel dat er weerstand is. Nee, dat klopt. Het probleem waar degene die ik coach mee worstelt, heb ik niet. Dat betekent echter niet dat ik mij niet kan inleven in het leven van de ander. Ze proberen mij er vaak ook van te overtuigen dat het buiten hun invloedsfeer ligt. De verhalen die ik hoor zijn soms heel schrijnend en die raken mij echt. Maar dat wil niet zeggen dat je zelf helemaal niets kunt doen.
De sprong in het diepe wagen is eng
Ik begrijp heel goed waarom het lastig is om in actie te komen. Want soms voelt niets doen veiliger dan de sprong in het diepe te wagen. Ik ben ook een mens met mijn eigen zorgen, gedachten die niet altijd helpend zijn en tekortkomingen waar ik wel eens grondig van baal. Ook ik heb mijn twijfelmomenten of last van uitstelgedrag. Maar ik weet ook dat ik er alleen zelf last van heb als ik niet doe.
Verdwalen in je doolhof
Natuurlijk neem ik het probleem van de ander serieus en maak ik het niet kleiner dan het is. Maar het zou de ander niet verder helpen als ik alleen maar mee zou gaan in het verdriet, de frustratie of irritatie. Want dan blijf je in rondjes lopen en je verdwaalt als het ware in je eigen doolhof. Daarmee kom je niet verder en je komt in een vicieuze cirkel terecht waarin vaak alleen nog maar aandacht is voor het probleem. Je kunt aan niets anders meer denken of over praten. Je hebt het er continu over; met je partner, vrienden, vriendinnen of collega’s. Dit maakt je immobiel. Nergens meer zin in, nergens meer aan toekomen is het resultaat. En als je pech hebt, krijgen de mensen in je omgeving ook een beetje genoeg van je verhaal.
Vooruitkijken naar de toekomst
In de coachgesprekken krijgt iemand altijd de ruimte om zijn of haar verhaal te vertellen en wat hem of haar bezighoudt. En daarna maken we de koppeling naar de toekomst. We gaan bezig met wat er anders moet worden, wat hij of zij daarvoor nodig heeft en welke stappen daarvoor gezet kunnen worden. Soms vraagt dat een schop onder het achterste of een klein duwtje in de rug. Maar altijd met respect en het doel iemand verder te helpen. We doorbreken de cirkel en dat geeft energie.
Een complimentje
Vaak zie ik aan een blik, glimlach of pretlichtjes in iemands ogen dat het kwartje valt. Dan krijg ik kippenvel. Dat maakt me zo blij. Want dan weet ik: de eerste echte stap is gezet. Het kan alleen nog maar beter worden. Dat benoem ik ook. Ik weet hoe lastig dat kan zijn.. Veel mensen zijn het niet gewend om een complimentje te krijgen. En juist in deze situatie is een complimentje echt even nodig. Want het is heel moedig om een stap tot verandering te zetten. En dan is een schouderklopje echt op zijn plaats.
Hulp nodig?
Is dit voor jou herkenbaar en kun je hierin wel wat hulp gebruiken? Neem dan contact met mij op via 06-83 60 45 14 en ik denk graag met je mee. Een Whatsappbericht sturen kan ook.